African Adventure 29 mrt-6 apr, Zanzibar, Tanzania

Woensdag 29 maart
Eerst ben ik naar het internetcafé geweest wat zich in het YMCA hostel bevindt. Gister had ik namelijk een USB gekocht om een back- up te kunnen maken van mijn foto's gemaakt met mijn telefoon. Eerst was er geen stroom en toen er weer stroom was, bleek de computer te langzaam en te weinig geheugen te hebben om mijn bestanden te kopiëren.
Daarop heb ik m'n spullen gepakt en na afscheid te hebben genomen van de twee Chinezen in mijn slaapzaal, waarvan Sun Bo morgen waarschijnlijk naar Zanzibar komt, ben ik met mijn bepakking naar de ferry gelopen en onderweg bedacht ik mij dat ik misschien wel van mijn $100,- af kon komen die tot dusver overal geweigerd werd. Daarom ben ik naar een grote bank gegaan en die gaven aan dat het geen enkel probleem was. Enige nadeel is dat ze de $100,- omwisselen voor Tanzaniaanse Chillings, waardoor ik geen dollars meer heb, maar ik ben nu tenminste van de onbruikbare $100,- af waar ik toch wel een beetje mee in m'n maag zat. Hierna ben ik doorgelopen naar de ferry en gelukkig had ik al een ticket waardoor ik alle verkopers op straat makkelijk af kon wimpelen. Ik zou de overtocht maken met de Flying Horse ferry, die wel is waar langzamer is dan de Kilimanjaro ferry, maar voor een enkele reis ook $15,- goedkoper. In de ferry verwachtte ik dat ik net als de andere mensen een normale zitplek had, maar omdat je als toerist meer moet betalen dan een local, mag je boven in de VIP ruimte zitten, wat toch wat comfortabeler is en voorzien is van airconditioning. Op een gegeven moment ging even achterop het dek kijken en tot mijn verbazing zwommen er een aantal dolfijnen mee met de ferry. Blijft elke keer toch weer gaaf om te zien!
Na een dikke drie uur kwamen we aan op Zanzibar en hier kon mijn zoektocht naar een hostel beginnen. Hostels op Zanzibar zijn vrij prijzig en de laagste prijzen liggen rond de $15,- per nacht, omdat de overheid hier hoge toeristenbelasting heft. (Heb ik mij laten vertellen) Ik had besloten om eerst naar Jacob's inn te gaan op advies van eerder ontmoette reizigers en als de prijs tegen viel door te lopen naar Flamingo backpackers. Zo begon mijn tocht door de idyllische steegjes van Stone Town en wat zijn die ongelofelijk mooi! Aangekomen bij Jacob's kon je gelijk merken dat hier toch een wat andere cultuur heerst. Boven aangekomen moesten de schoenen uit en mocht ik verder op slippers die al klaar stonden. Ik heb geprobeerd over de prijs te onderhandelen en dat was mogelijk, maar dan viel het ontbijt dat normaal gesproken inclusief is, af. Daarom toch maar voor drie nachten geboekt, voor de prijs van $15,- per nacht. Dit is tot dusver de duurste plek waar ik tijdens mijn trip overnacht heb, maar dan heb je wel airco, een privé kamer, ontbijt en gratis internet.
's Avonds heb ik eerst vanaf het dak naar de zonsondergang gekeken, wat toch wel een dagelijks terugkerend ritueel is geworden en daarna ben ik om een hoek bij restaurant Lukmaan gaan eten, zij bieden een mix tussen de Indische en Tanzaniaanse keuken. Het restaurant is om een prachtige Baobab boom heen gebouwd met vruchten ter grootte van een rugbybal die tot vlak boven je tafel hangen.

Donderdag 30 maart
Omdat ik toch wel graag een biertje lust en het hier niet tot nauwelijks te krijgen is of onbetaalbaar, ben ik door de stad gaan lopen op zoek naar een supermarkt met bier. Zo werd ik van de ene naar de andere plek gestuurd en heb ik vele kilometers door Stone Town gelopen waarbij ik gelijk de stad kon ontdekken. Op een gegeven moment liep ik door een wijk met alleen maar locals en hier was een zaakje dat verschillede delicatessen verkocht waaronder octopus soep wat ik natuurlijk moest proeven en die heerlijk was. Na met de eigenaar Youssef vele malen op de foto te zijn geweest en nog wat kleine hapjes te hebben gekocht, heb ik mijn weg vervolgt.
Toen ik bijna op de plek was waar ik zeker drank kon kopen, begon het te hozen en heb ik een dik uur onder een afdak gewacht tot de regen af zou nemen. Hierna kon ik doorlopen naar de drank zaak die zich nog geen tweehonderd meter verder bevond.
Na rum, wijn en bier te hebben gekocht wilde ik terug naar Jacobs Inn per motor, maar er stopte een Dalla Dalla (mini bus) en aangezien die vele malen goedkoper zijn heb ik die maar genomen.
Teruggekomen bij Jacobs Inn wilde ik terug naar een van de winkeltjes waar ik vanmorgen een gaaf t-shirt had gezien, maar dat vond iemand anders blijkbaar ook, want bij terug komst was hij verkocht. Hierna heb in nog wat rondgedwaald in Stone Town en kwam ik uiteindelijk uit bij het Floating restaurant dat zich dichtbij de haven bevindt, omdat ik beloofd had Sun Bo van de ferry op te pikken. Toen ik de ferry aan zag komen, begon het alleen weer te hozen en heb ik Sun Bo geappt dat hij naar mij toe moest komen als het droog was. Ik had ondertussen namelijk gezien dat een groepje locals de grootste lol hadden met het zwemmen in de regen en met het van de kant in het water springen. Dit kon de jongen in mij niet weerstaan waarop ik mij omgekleed heb in de wc en mij daarna opperbest vermaakt heb met het zwemmen in de regen en de gekste sprongen in het water gemaakt heb.
Op een gegeven moment kwam Sun Bo aanlopen en zijn we samen naar Jacob’s Inn gelopen om zijn spullen te droppen. Hier was ondertussen ook een Taiwanees stel aangekomen, Fred en Stacey en met hen hebben we vervolgens bij Lukmaan gegeten. Bij terugkomst in ons hostel, had de receptionist een gek soort fruit wat aan de buitenkant een beetje op een rode wilde kastanje leek en van binnen net een lychee was. Dit was prima te eten, al zou ik het zelf niet zo snel kopen.

Vrijdag 31 maart
Vanmorgen hebben Sun Bo en ik besloten om een scooter te huren om daarmee naar een van de vele spice farms te gaan. We hadden afgesproken met de scooterverhuurder bij restaurant Lukmaan en bij het overdragen van de sleutel bleek ik een vergunning nodig te hebben die ik dus niet had. Eerst gaf hij aan dat ik zelf ergens naar toe moest en dat dat TZS 15.000 zou kosten, toen ik aangaf dat dit te duur was, kon hij het opeens zelf regelen voor TZS 10.000 (€4,20) en kwam hij na 10 minuten terug met het benodigde papiertje.
Hierop konden we vertrekken en het verbaasde mij hoe makkelijk het me eigenlijk afging. Ten eerste heb ik vrijwel niet links gereden en een scooter is niet mijn meest gebruikte vervoermiddel. Na zo'n 1,5 uur rijden met een kleine detour waren we bijna aangekomen bij de beoogde spice farm Tangawizi, toen er een scooter naast ons kwam rijden. Hij wilde ons overtuigen om naar de spice farm te komen waar hij werkzaam is en een kijkje nemen kan natuurlijk nooit kwaad. Aangekomen bij de overheids spice farm konden we het niet eens worden over de prijs en het sprak ons ook niet echt aan, waarop we teruggereden zijn naar Tangawizi spice farm. Hier aangekomen wist ik het voor elkaar te krijgen om een spice tour te doen voor elk TZS 5000 in plaats van de gevraagde TZS 20.000. Hierop begon de spice tour en ik voelde mij zo onwetend. Hij liet ons verschillende specerijen zien en proeven en van de meeste heb ik nooit geweten hoe ze groeien. Zo hebben we kaneelboom bast geproefd, verse nootmuskaat geroken, verse gember uit de grond gesneden en een kruidnagel van de boom geplukt.
Na de tour die erg informatief was, kwamen we uit bij een kokospalm, die mister Coconut luid zingend beklom om ons van een verse kokosnoot te voorzien. Hierna mochten we verschillende soorten fruit proeven van eigen land en konden we daarna verse specerijen kopen, wat ik natuurlijk niet kon weerstaan en dat alles voor zo'n €2,-.
Na de spice tour zijn we weer in de richting van Stone Town gereden en hebben we onderweg ergens een hapje gegeten. Na het eten zouden we naar het zuiden rijden, maar had Sun Bo de navigatie op Jacob's Inn ingesteld omdat hij zich niet lekker voelde. Dit wist ik alleen niet en dan kun je toch merken hoe belangrijk het is om goed Engels te spreken voor een goede onderlinge communicatie.
Ik heb vervolgens Sun Bo gedropt bij ons hostel en ben daarna alleen ten noorden van Stone Town gereden. Hier wilde ik naar het puntje van het schiereiland rijden, omdat ik op de kaart had gezien dat hier een weg naar toe liep, maar aangekomen aan het einde van de weg, na een half uur een gravel weg te hebben getrotseerd met de scooter, kwam ik aan bij een woning vanwaar ik het strand niet mocht betreden.
Daarom heb ik rechtsomkeer gemaakt en ben ik bij het volgende punt zuidelijker naar het strand gereden, waar ik uitkwam bij een ongelofelijk mooie bar, met een van de mooiste stranden die ik tot dusver gezien heb. De bar bleek zo luxe te zijn aangezien het toebehoort tot een van de meer exclusieve hotels die zich in Stone Town bevinden, maar die zelf niet over een strand beschikken. Hotelgasten die daar verblijven kunnen per hotel shuttle naar deze bar, om een drankje te doen en lunch te nuttigen. Gelukkig was het voor anderen ook toegestaan om een drankje te doen en verzachtte de oven gebakken, warme cashewnootjes de hoge prijs van mijn biertje. Het barpersoneel was zo vriendelijk om mijn tas in bewaring te houden, zodat ik naar het strand kon lopen voor een duik in de prachtige baai. Hier heb ik gezwommen met locals die hier elke dag zwemmen en was ik best wel een beetje jaloers dat dit prachtige plekje zich in hun achtertuin bevindt.
Hierna ben ik teruggereden naar Stone Town en ben ik samen met Sun Bo naar de markt geweest om een hapje te eten en hebben we vervolgens shisha met appeltabak gerookt.

Zaterdag 1 april
Aangezien de scooter pas om 10 uur terug moest, had ik gepland om vroeg op te staan en dan nog even te touren. Na het ontbijt begon het jammer genoeg te regenen, waardoor ik dat plan maar heb laten varen.
Daarom wilde ik eerder vertrekken naar de oost kant van het eiland, naar de plaats Paje en heb ik de scooter op laten halen om 9 uur om vervolgens door te lopen naar het Dalla Dalla station. Hier aangekomen had ik al snel een bus en hij wilde gelijk geld hebben, waar ik dus niet meer in trap wat ook maar goed was omdat ik vlak daarna al over moest stappen in plaats dat hij me de gehele route zou brengen, zoals hij beloofd had. In de volgende bus die wel naar mijn eindbestemming reed, ontmoette ik Isaac die van origine uit Kenia komt maar al langere tijd op het eiland werkt. Hij liep samen met mij naar een hostel dat hij aan raadde en wat niet zo duur moest zijn.
Aangekomen bij Ufukwe beach lodge, bleken dit prachtige huisjes direct op het strand te zijn, waar ik mijzelf wel een paar nachten zag verblijven. Na onderhandeld te hebben over de prijs, had ik uiteindelijk voor drie nachten, mijn eigen huisje met tweepersoonsbed in totaal voor $35,- in plaats van de normale low season prijs van $45,-. Aangezien ze bijna alles op dit eiland in dollars prijzen kun je echt merken dat dit veel meer op toeristen gericht is dan op het vaste land. (Wel kun je alles gewoon in de lokale munteenheid, Shillings betalen)
Na mijzelf gesetteld te hebben ben ik naar het strand gelopen en dat was een hele vreemde ervaring. Aangezien het eb was en de zee hier heel geleidelijk in diepte toeneemt, had het water zich een paar honderd meter terug getrokken wat een heel onwerkelijke ervaring was. Omdat ik toch wel even een duik wilde nemen ben ik vol goede moed richting de zee gelopen, maar omdat het te heet was en te ver, ben ik halverwege gestopt en heb ik in het warme water gelegen wat op dat moment, op sommige plekken op knie hoogte was. Dit was zo ontzettend mooi en heel stil, met een prachtig uitzicht waarbij je de overgang van het water naar de lucht nauwelijks kon onderscheiden en de wolken prachtig weerspiegeld werden.
Bij terugkomst waren er twee meiden aangekomen, Isabella uit Finland en Anne uit Duitsland waarmee ik zou gaan lunchen. Zij wilden op het strand lunchen, maar dit was te ver boven mijn budget, waarop onze wegen scheidden en ik het dorp in ben gelopen en bij een lokaal tentje gegeten heb. Hier hadden ze een soort gember drankje, wat van een wortel gemaakt wordt, naar gember smaakt, maar geen gember is.
Hierna ben ik terug gegaan voor een walking tour die ik met de dames zou gaan doen en die begeleid zou worden door Isaac die ik eerder in de bus ontmoette. Uiteindelijk hebben we dit niet gedaan, omdat het te lang duurde voordat we vertrokken en we het eigenlijk te heet vonden om te wandelen. In plaats daarvan hebben we boodschappen gedaan en hebben we vervolgens bij het restaurant gegeten waar ik ook al had geluncht.
’s Avonds hebben we drankjes gedaan bij het hostel op het strand, waarbij een van de honden, door ons mr. Digger genoemd een diep gat groef vlak naast ons. Op een gegeven moment ging ik naar de wc en bij terugkomst zag ik het gat niet waardoor ik hier in kukelde en Anne niet meer bij kwam van het lachen.

Zondag 2 april
Vanmorgen werd ik al vroeg opgepikt voor de dolfijn tour die ik gister geboekt heb. In de auto zaten al vier Nederlanders, een Duitser, een Amerikaanse jongen en een dame uit Engeland. Aangekomen op de plek van bestemming, mochten we na het uitzoeken van snorkel en flippers op de boot plaats nemen, waarna de zoektocht naar de dolfijnen kon beginnen. Op een gegeven moment zag ik een gekke streep uit een wolk komen en na beter te kijken bleek het een kleine tornado te zijn. Ongevaarlijk en ver weg gelukkig, maar wel super gaaf om te zien. Na een poosje werd de eerste dolfijn gespot en konden we uit de boot springen om met verschillende dolfijnen te zwemmen. Uiteindelijk hebben we vier keer met dolfijnen gezwommen en heb ik ze alle vier keren gezien en was ik de enige die ze bij kon houden en zo’n 100 meter met een dolfijn ben mee gezwommen op armlengte afstand!
Bij terugkomst heb ik met Julia, Hannes en Hayes geluncht bij een lokaal restaurant in Paje, waar ik verblijf. Na even naar Ufukwe beach lodge te zijn geweest om spullen te droppen en Anne op te pikken zijn we naar de backpacker Mustapha's Palace gelopen waar Julia, Hannes en Hayes verblijven. Dit is een prachtige backpacker waar je in de dorm al best veel betaald, maar die er geweldig uitziet, heerlijk eten heeft en een prachtig zwembad! Al dobberend in het zwembad ontmoette we Steffie, een Duitse vrouw die daar lag te zonnen.
Toen de zon onder begon te gaan, zijn Anne en ik teruggelopen over het strand, waar honderden krabben zich zijwaarts verplaatsten. Op een gegeven moment werd het water zo hoog door het hoogtij, dat we hier doorheen moesten waden tot het echt niet meer ging en we meer landinwaarts moesten om Ufukwe beach lodge te bereiken. Daarna zijn we doorgelopen op het strand waar een vis barbecue voor ons klaar stond die we eerder al geboekt hadden. De barbecue was heerlijk, maar jammer genoeg was het meeste eten al koud, wat dan wel weer jammer was. Hierna zijn we gaan slapen en had ik twee vuurvliegjes in mijn muggennet wat ik nog nooit eerder heb gehad.

Maandag 3 april
Ik was vroeg wakker en na een ontbijtje te hebben gemaakt heb ik heerlijk gezwommen. Anne was twee uur later wakker en besefte dat zij haar zonnebril vergeten was gisteren toen we bij Mustapha's Palace waren. Zij wilde op tijd vertrekken, terug naar Stone Town en had dan ook geen tijd om hem op te halen. Ik ben met haar meegelopen en na een ijsje, kwam haar bus waarna zij vertrok. Al snel kreeg ik een SMS dat zij haar sjaal vergeten was. De sjaal had ik gelukkig snel gelokaliseerd en hield ik in bewaring. Vervolgens kreeg ik een Facebook message van Hayes en Hannes met de vraag of ik nog een drankje bij hen kwam doen waarna ik weer naar Mustapha’s Palace gelopen ben. Onderweg heb ik gestrandjut en heb ik de mooiste en grote schelpen gevonden. Samen met Julia, Hannes, Hayes en Steffi gechilled aan het zwembad, totdat de eerste drie moesten vertrekken om hun vlucht te halen. Na Hannes, Hayes en Julia uitgezwaaid te hebben heb ik samen met Steffie aan het zwembad gelegen en goede gesprekken gehad. Zij bleek deze trip te maken, omdat zij eerder een jongen ontmoet had in Johannesburg en gek genoeg bleek ik hem te kennen.
Samen met Steffi heb ik ’s avonds weer bij een lokaal restaurantje gegeten en na haar teruggebracht te hebben, ben ik weer naar Ufukwe beach lodge gelopen, waar het nu wel erg stil was zonder Anne en Isabella.

Dinsdag 4 april
Vandaag ga ik naar het noorden van het eiland. Bij het opstaan regende het jammer genoeg en ik wilde eerst even de bui afwachten voordat ik naar het busstation wilde lopen. In de hut naast mij ging de deur open en tot mijn verbazing stapte een bekende naar buiten. Bleek het Fred te zijn, die ik zo'n anderhalve maand geleden ontmoet heb in Monkeybay Malawi. Tof om hem weer te zien.
Hierna ging ik toch nog even dubbel checken hoe ik eigenlijk het beste naar het noorden naar de plaats Nungwi kon komen. Ik bleek volgens de manager van Ufukwe beach lodge, eerst terug te moeten naar Stone Town en van daaruit door naar Nungwi in het noorden. Op zich kwam dit goed uit, aangezien ik met Anne had afgesproken om samen naar het noorden toe te gaan en zij gister al in Stone Town is aangekomen.
De regen werd niet minder, dus heb ik m'n poncho aangetrokken om via het dorp naar de bushalte te lopen. Dit was bijna niet te doen zonder natte voeten. De meeste steegjes in het dorp leken wel riviertjes te zijn geworden. Ergens in het dorp maakte ik een tussenstop in het dorp en daar was een oude vrouw eten aan het klaar maken en heb ik selfies gemaakt met haar kleinzoon wat erg grappig was.
Bij aankomst bij het busstation stopte er al snel een bus en was ik na een kleine anderhalf uur al in Stone Town en was ik volgens Anne zo vroeg dat zij meer tijd nodig had en heb ik geluncht bij Lukmaan. Na een klein uur kwam Anne al aan en konden we naar het volgende busstation lopen door de regen. Echt onvoorstelbaar dat het zolang regent, normaal gesproken is het een half uurtje en dan is het weer droog.
Na weer zo'n anderhalf uur in de bus te hebben gezeten, kwamen we aan in Nungwi, waar we naar onze nieuw verblijfplaats H&H liepen. Aangezien het nog steeds regende hebben we voor onze tweepersoonskamer gezeten tot dat het droog werd en ik toch wel toe was aan het strand en de zee. Het was alleen veel te koud, waardoor we maar kort gezwommen hebben. Daarna zijn we naar het noorden gelopen op het strand en hebben daar genoten van een prachtige zonsondergang en op de terugweg zijn we uiteten geweest.

Woensdag 5 april
Eerst maar eens uitgeslapen, om daarna aan het ontbijt plaats te nemen. Niks te bijzonder, maar wel fijn dat we nu niks zelf hoefden te doen. Na het ontbijt liepen we naar het strand, waar ik al vrij snel mijn naam hoorde en Maria en Vico op het strand lagen. Hen heb ik ook ontmoet in Monkeybay, Malawi en ondanks dat ik wist dat ook zij op Zanzibar waren, had ik eigenlijk niet meer verwacht ze tegen te komen omdat zij hier al vrij lang zijn.
Samen met Anne heb ik vervolgens de Sunset cruise geboekt. Die had zij al een keer gedaan en moest geweldig zijn. Op het strand kocht Anne een kokosnoot, bij dezelfde man waar ze eerder ook al een kokosnoot van gekocht had. Nu wilde hij opeens veel meer hebben voor dezelfde kokosnoot en na een prijs te hebben bepaald wilde hij vervolgens Anne’s geld niet aannemen en liep hij weg waardoor zij een gratis kokosnoot had.
Vervolgens wilden wij naar Kengwa lopen ten zuiden van Nungwi, maar dit bleek niet mogelijk te zijn, omdat het strand op een gegeven moment eindigt bij een luxe resort waar je als buitenstaander niet naar binnen mag. Op de terugweg heb ik een mooie witte blouse gekocht, die ik al wilde sinds ik Nati (een Israëliër) hierin had zien lopen in Nkhata Bay, Malawi.
Anne had ’s middags afgesproken met een vriend en aangezien ik best moe was ben ik teruggelopen naar onze kamer om daar te relaxen.
Op een gegeven moment werd het weer slechter en was het zo goed als tijd om naar de boot te lopen. Aangekomen op de boot begon het zelfs licht te miezeren, ondanks dat ze ons beloofd hadden dat het droog zou blijven. Tevens werd ons verteld dat vanwege de wind en dergelijke we niet konden zwemmen, waardoor ik toch wel enigszins teleurgesteld was. Op een gegeven moment werd het weer plots toch wat beter en konden we wel van het bovendek afspringen, wat ik vervolgens ook een keer of tien gedaan heb. Omdat de wind niet goed stond moesten we wel eerder terug dan gepland en we het een normale cruise in plaats van een sunset cruise, omdat de zon pas onderging toen we al een half uur aan land waren.
’s Avonds zijn we uit eten geweest met Vico en Maria, wat als vanouds gezellig was.

Donderdag 6 april
Ik heb hier volgens mij nog niet echt eerder over geschreven, maar het is opvallend hoeveel gesluierde vrouwen hier rondlopen in tegenstelling tot de rest van Tanzania en hoe groot de islam hier eigenlijk is. Wel voelt het hier als een veel minder groot probleem dan bij ons in Europa. Verschillende religies lijken in zuidelijk Afrika veel beter samen te kunnen leven en het lijkt helemaal geen issue te zijn. Daarnaast heb je met name op Zanzibar ontelbaar veel Masai die allemaal uit de regio Arusha komen in het noorden van Tanzania en hier of handgemaakte spullen verkopen op het strand of werken als beveiliger.
Rond 10 uur hadden we onze spullen gepakt om door het dorp naar het Dalla Dalla station te lopen om van Nungwi terug te gaan naar Stone Town. Tijdens het lopen en het ontwijken van de vele waterplassen gleed ik uit waardoor ik alle modder over mijzelf heen schopte en zowel mijn benen, mijn broek en mijn tas vol modder zaten. Erg vervelend wanneer je nagaat dat ik geen mogelijkheid heb om me vandaag te wassen, omdat ik vannacht op de veerboot ben en ik morgen verder ga met trein naar Lusaka.
Rond 10.30 uur zaten Anne en ik op de bus en kwamen we tegen 12 uur aan op het Dalla Dalla station in Stone Town vanwaar Anne en ik naar Lukmaan liepen voor een lunch met Steffi. Na de lunch zijn we met z’n drieën naar de ferry gelopen om mijn kaartje te kopen en zodat ik mijn backpack kon droppen waardoor ik daar de rest van de dag niet meer mee hoefde te sjouwen.
Hierna zijn we in de buurt van Steffi’s luxe hotel gaan zwemmen, totdat Anne weg moest en Steffi en ik hebben daarna net zolang gewacht totdat de Happy Hour van de naastgelegen Travellers café startte en we hier een paar drankjes hebben gedaan.
Hierna mocht ik van Steffi gelukkig douchen in haar hotel waardoor ik niet met m’n zoute zeewater lijf vanavond de boot op hoef. Vervolgens zijn we naar het Livingstone restaurant gelopen voor een drankje en eten, waar Anne en een aantal van haar vrienden al waren. Ik had nog even tijd en dacht nog te kunnen eten voor ik naar de ferry moest lopen. Het duurde alleen te lang voor mijn eten gebracht werd en daarom hebben zij het mij meegegeven in een doggy bag en kon ik naar de ticket office sprinten om mijn backpack op te halen, waarna ik door kon lopen naar de ferry en ik gelukkig op tijd was. Op de ferry werd mij duidelijk dat ze helemaal geen matrassen meer hebben, zoals zij op de website vermelden en waar ik erg van baalde, omdat ik de hele nacht op de ferry door moest brengen en ik morgen een lange treinreis voor de boeg heb. Na hierover geklaagd te hebben en nul op rekest te hebben gekregen, werd mij na vijf minuten toch een matras gebracht, waardoor maar weer blijkt dat brutale de halve wereld hebben.