Sani- pass

Zaterdag 2 maart 2013

Zaterdag om 6 uur ’s morgens kwam Anne ons al ophalen om ons naar Underberg te brengen. Van Kokstad, naar Underberg is zo’n 1,5 uur rijden en de weg daar naartoe is alleen al de moeite waard. Je rijdt over een kronkelweg tussen de heuvels door en dit in combinatie met de opkomende zon was prachtig. Eenmaal aangekomen in Underberg waren we meer dan een uur te vroeg en daarom zijn we eerst naar een erg leuke koffiebar gegaan waar ze de lekkerste chocolade brownie ooit hadden!

Na dit heerlijke ontbijt zijn we naar de organisatie gelopen die de tours door Sani- pass verzorgd. Na alle documenten te hebben ingevuld, die je in moet vullen om Lesotho in te mogen, mochten we plaats nemen in de jeep en begon onze tocht naar het begin van Sani- pass. Dit alles onder deskundige begeleiding van Warren onze chauffeur. Hij wist ons veel over het gebied te vertellen en dan met name over de geschiedenis en de fauna en flora.

Eenmaal op de Sani- route begon de Zuid- Afrikaanse massage. In de jeep werden we alle kanten opgeschud en was ik me constant aan het verbazen dat de jeep tegen zulke steile hellingen op kon en dat de gaten in de weg niet zo’n heel groot probleem leken. Al vrij snel kwamen we bij de Zuid- Afrikaanse grens aan en na een stempel in ons paspoort mochten we onze tocht vervolgen in ‘niemandsland’. Dit is het stuk Sani- pass dat zich tussen de grenzen van Zuid- Afrika en Lesotho bevindt.

Je kunt je niet voorstellen hoe indrukwekkend dit is. Overal om je heen zie je de hoogste bergtoppen, prachtige watervallen, bijzondere bloemen en wilde beesten. De watervallen stromen over de weg en hier rijd je gewoon door met de auto wat ik nog steeds bijzonder blijf vinden. Ik heb springbokken en bavianen gezien en dat was weer echt zo’n moment dat ik echt het gevoel had dat ik in Afrika ben.

Het laatste stuk naar de top was misschien nog wel het meest indrukwekkend aangezien we daar op een afstand van 8 kilometer, maar liefst 1 kilometer klommen. Dit door middel van veel haarspeldbochten en een aantal keren steken in de bochten om de bochten überhaupt te kunnen halen. Tijdens het omhoog rijden baalde ik wel behoorlijk omdat het mistig begon te worden en we dan helemaal niks meer konden zien van het uitzicht. Helemaal aan de top gekomen zagen we Sani- pass lodge. Dit is de hoogste bar in Afrika op een hoogte van 2874 meter. Voordat we hier van en lunch konden genieten, moesten we eerst weer langs een grenspost omdat we nu Lesotho binnen kwamen en werden we weer voorzien van een stempel in ons paspoort.

Na mijn hoogste lunch ooit reden we verder Lesotho in en gingen we een origineel dorp bezoeken. Daar werden we welkom geheten door een schattig vrouwtje die ons haar hutje liet zien en liet zien hoe ze daar woont. Warren vertelde ons daar de historie van het land Lesotho en dat het hele land zich boven de boomgrens bevindt waardoor er dus helemaal geen bomen groeien.

Op de terugweg moesten we weer langs de grenspost en kregen we onze derde stempel. Ik was ongelofelijk blij, want tegen alle verwachtingen in was de mist helemaal opgetrokken en konden vanaf het hoogste punt van het uitzicht genieten. De terugweg was misschien nog wel spannender dan de heenweg. Op de heenweg kijk je steeds naar boven naar je doel, op de terugweg kijk je voornamelijk de afgrond in.

Bij aankomst bij de Zuid- Afrikaanse grens waren we allemaal doodop van de 6 uur durende massage en het indrukwekkende uitzicht dat je ogen gewoon niet in een keer kunnen bevatten. De laatste stempel werd gestempeld en zo waren we op één dag 4 stempels rijker.