African Adventure 22 jan - 29 januari Mozambique

Zondag 22 januari
Man oh man, wat vroeg. De wekker stond om 5.15 uur en ik was al een half uur voor de wekker wakker, door het opkomen van de zon, de bijhorende temperatuur en lichte zenuwen voor de trip. Ik heb me snel klaar gemaakt en de laatste dingen geregeld in het hostel. Ontbijten lukte niet door de spanning, toch vreemd om nu weer alleen te reizen naar een land waar je nog nooit bent geweest. Aangekomen bij de bus stond het helemaal vol met mensen, met een ongelofelijke hoeveelheid aan tassen, wc papier (is schijnbaar duurder in Mozambique) en een heleboel andere spullen. Het is allemaal zo ongeorganiseerd, de bus heeft maar één ingang en alle mensen willen er constant in en uit terwijl de vrouw die het geld in ontvangst neemt in de bus zit waardoor het bijna onmogelijk is om daarvoor in de rij te gaan staan.
In de bus leerde ik al snel een andere man kennen, Alge, die uit Mozambique afkomstig is en waar ik direct een klik mee had. Hij kon me erg veel vertellen over Maputo en ook tijdens de trip was hij erg behulpzaam. Toen de bus eindelijk vertrok reden we eerst richting Swaziland waar we onze eerste grensovergang hadden. Hier vond ik het toch wel heel spannend, omdat ik niet geheel zeker was van de juistheid van mijn visa voor Mozambique. Gelukkig viel dit allemaal reuze mee.
Aangekomen in Swaziland werden de wegen gelijk en stuk slechter met een hoop potholes (gaten in het wegdek) maar het is daar zo mooi! Net of je de hele weg door een natuurreservaat rijdt en er elk moment een olifant of neushoorn de weg over zou kunnen steken. Aangekomen bij de grensovergang naar Mozambique moesten we weer aan beide zijden van de grens ons paspoort laten zien en toen waren we eindelijk in Mozambique.
Ik was zo blij met het nekkussentje dat ik had meegenomen, want de stoel in de bus was veel te laag voor mij en door het kussentje was het net goed waardoor ik toch wat slaap heb kunnen pakken.
Na 12,5 uur in de bus te hebben gezeten, kwamen we aan op de eindbestemming en dit voelde zo anders dan Zuid- Afrika. Op het moment dat ik de bus uit wilde stappen kwamen er al kinderen op mij af om om geld te vragen, mensen willen spullen verkopen en alle taxi chauffeurs willen je vervoeren. Heel hectisch en ik vind dat een minder prettig gevoel. Gelukkig had Fatimas BP een taxi voor mij geregeld die mij op kwam halen en zo kwam ik rond 20 uur aan in de hostel. Een erg mooi hostel met een soort van tropische island vibe. Deze leek eerst geheel uitgestorven, maar na mij omgekleed te hebben, ik was na aankomst namelijk al een keer gestoken door een mug en als de dood voor malaria, kwam ik de eerste andere backpackers tegen. Toevallig gaan zij dinsdag ook door naar Tofo, wat mij een goed gevoel gaf, aangezien het laagseizoen is en er niet veel andere backpackers zijn. Uitgenodigd om uit te gaan, maar bedankt omdat ik de afgelopen nacht ook maar een uur of vier geslapen had. Katey (UK) voelde zich niet zo lekker en bleef ook en daar heb ik nog lang mee gesproken. Een hele stoere meid uit Engeland die alleen door heel Afrika reist! Daarna op bed gegaan en voor de eerste keer onder een klamboe geslapen op het onderste bed van een stapelbed wat niet geheel comfortabel was.

Maandag 23 januari
Ik was al op tijd wakker en heb mooi op tijd gedouched. Hierna kwam ik Iwan weer tegen, een Spaanse man waar ik gister al even kort mee gesproken had en hij heeft mij nog wat plekken aangewezen waar ik naar toe zou moeten gaan. Ook bood hij aan om de volgende dag met hem mee te rijden naar Tofo wat mij een hoop kosten bespaart aangezien we de kosten dan met z'n vieren kunnen splitten en wat een hoop meer comfort geeft.
Ondanks dat iedereen vertelt dat je gewoon alleen de straat op kunt, merk ik toch dat ik een beetje huiverig ben om alleen op pad te gaan, omdat er best veel 'no go' zones zijn in Maputo, waar je als toerist niet moet komen. Daarom even gechilled in Fatimas in de hoop dat een van de andere backpackers zou verschijnen. Dit gebeurde eerst niet en daarom ben ik eerst toch maar alleen naar de apotheek gegaan om anti- muggenmiddel te halen om toch enigsinds beschermt te zijn tegen de muggen. Dit ging zo goed dat ik toch maar een stuk verder ben gelopen en een ontbijtje heb gescoord bij de plaatselijke bakker. Ik red me wel met handen en en voeten, maar ik vind het tegelijkertijd zo vreemd dat ze nauwelijks Engels praten hier en dat Portugees de voertaal is.
Terug in de backpackers kwam ik een vrouw tegen van middelbare leeftijd, Nijha die er ook wel voor in was om samen de stad te gaan verkennen. Op het moment dat we klaar stonden om te vertrekken, kwamen de twee meiden (Caroline en Katey) van gisteravond aanlopen en daarop besloten om met z'n vieren op pad te gaan. Eerst hebben we fruit gescoord op de plaatselijke markt en daarna zijn we met een taxi net buiten het centrum gereden om daar te gaan zwemmen. Hier was een leuk eettentje waar je lekker kon zitten en daar heb ik samen met Caroline gezwommen. Zij is Canadees en zij wil haar eigen vrijwilligersorganisatie opzetten in Malawi.
Na het zwemmen zijn we nog even bij de plaatselijke vismarkt geweest en heb ik voor de eerste keer een kokosnoot gedronken en leeggegeten.
's Avonds hebben we Indisch gegeten en heel hard gelachen om Katey accent. Zij kon zo zijn weggelopen uit de serie 'Little Britain'.

Dinsdag 24 januari
Ik was al vroeg wakker geworden en samen met een Nederlandse jongen heb ik gekeken naar andere reisplannen. Het voelt namelijk vrij stom om weer via dezelfde weg terug te gaan naar Zuid-Afrika en stiekem wil ik wel heel graag naar de Victoria falls willen via Zimbabwe. Weet nog niet of dit wat wordt, omdat ik eigenlijk met vrienden heb afgesproken in Zuid- Afrika en ik dus even moet bekijken hoe ik dit ga combineren.
Daarna ben ik even de stad in gelopen met Carolynn en heb ik een simkaart gekocht voor Mozambique. Omdat we met Iwan met konden rijden naar Tofo, hoefden we niet al om 5 uur 's morgens te vertrekken maar zouden we rond 9 uur wegrijden.
Hij moest alleen nog wat regelen voor zijn auto en omdat dit langer duurde dan verwacht heb ik nog even lekker broodjes en bananen gekocht op straat. Overal op straat vind je straattentjes waar ze van alles verkopen en het is zo idioot goedkoop!
Uiteindelijk kwam Iwan opdagen en reden we tegen half elf 's morgens weg. Iwan zou het hele stuk rijden en Katey, een Engelse meid zou de muziek regelen. In de Landrover reden we door de mooiste natuur die ik ooit gezien heb, met overal cashew-, mango- en kokosnootbomen langs de weg. Met op de achtergrond lekkere reggae- en Afrikaansemuziek. Onderweg ergens gestopt langs de weg om inkopen te doen. Hier zat een hele rij vrouwen met fruit, groente en noten en allemaal willen ze je wat verkopen.
Je koopt niet een ananas, maar een emmer vol met zes ananassen waarvoor we ongeveer 100 Metical betaalden (munteenheid in Mozambique) ongeveer €1,50.
Hierna moest Iwan tanken, maar hij kwam erachter dat de sleutel van de tankdop was afgebroken. Dit konden ze daar bij de pomp niet oplossen waardoor we naar het volgende dorp moesten rijden waar een locksmith was die de tankdop gelukkig open kon krijgen. Hierdoor konden we eindelijk tanken en onze weg vervolgen. Ongeveer twee uur voor aankomst in Tofo zou Iwan eerst nog Spaanse vrienden oppikken en dit was op een ongelofelijk mooi punt met een geweldig uitzicht over de zee met een soort van Schiereiland voor de kust.
Daarna samen verder gereden naar Tofo en vlak nadat we de Spaanse mannen hadden opgepikt werd het al snel donker waardoor het rijden behoorlijk vermoeilijkt werd door de vele potholes die je nu pas op het laatste moment zag.
Iwan heeft ons bij Fatima's Nest backpackers in Tofo afgezet. Wat een geweldig hostel! Het ligt gelijk aan het strand met een geweldig uitzicht! Carelynn, Philip (een Amerikaan, maar geboren in Zuid- Afrika) en ik hebben 's nachts nog in zee gezwommen onder een prachtige sterrenhemel. Hierna kwam ik erachter dat ik beide reishanddoeken was vergeten in het vorige hostel. Maar door de warme temperatuur en de warme wind, was ik gelukkig zo weer droog.
Ik heb besloten om veel meer van Afrika te gaan zien in plaats van gelijk weer terug te gaan naar Zuid- Afrika. Philip heeft soortgelijke plannen en ondat het tussen ons goed klikt gaan we waarschijnlijk samen reizen. Het plan voor nu is eerst noordelijker en dan richting Victoria falls en dan richting Cape Town via Namibië. Maar niks staat vast en de reisplannen veranderen dagelijks.

Woensdag 25 januari
Vanmorgen wakker geworden om 5.30 uur. Mijn telefoon lag in de locker en ik wist pas hoe vroeg het was toen ik mijn gezicht waste en er iemand langs liep. Dat is echt een groot voordeel in Afrika, ik heb zoveel meer energie en zoveel meer uren in een dag wanneer je op tijd uit bed bent!
Eerst heb ik kleren bij elkaar gezocht om te wassen en daarna heb ik ontbeten met een avocado (minimaal twee keer groter dan in Nederland en veel minder vet) en een mini ananas. Deze zijn heerlijk en zo ongelofelijk zoet!
Tijdens het ontbijt kwam ik Lucas tegen, hij reist alleen, al liftend door Afrika. Diep respect voor die man aangezien hij zelfs in townships bij locals verblijft!
Hierna wat gechilled en daarna naar Tofo scubadive gelopen om het snorkelen met whalesharks te boeken. Dit was maar voor twee uur en aangezien ze de whalesharks al een week niet gezien hadden heb ik verder geïnformeerd naar mogelijkheden. Zo hebben we uiteindelijk met een groep besloten om morgen de Island tour te gaan doen. Een hele dag op het water, met culturele activiteiten, snorkelen en lekker eten.
Daarna hebben we met een groep van 13 mensen bij een Afrikaans restaurant gegeten dat aanbevolen was door een vrouw die in Swaziland woont en ik eerder ontmoet heb. Dit restaurant heeft geen naam en twee koks moesten ontzetten hard werken om alles voor elkaar te krijgen. We hebben 2,5 uur op ons eten moeten wachten, maar het was het wachten meer dan waard!

Donderdag 26 januari
De dag begonnen met overheerlijk fruit, wat ze hier bijna gratis weggeven. Het leven is hier zo goedkoop! Met z'n negenen gingen we vervolgens in een bakkie op pad voor de Island tour. Dit ging echt op z'n Afrikaans aangezien we onderweg eerst nog eten en drinken op moesten halen op verschillende locaties. Er werd een stop gemaakt bij de geldautomaat om de betaling te doen (het maximale bedrag wat je kunt pinnen is 5000,- Metical of te wel €66,- waardoor je je helemaal suf pint).
Ongeveer een uur later reden we bij het beginpunt van de boottrip en dit was een surrealistische ervaring. Je kunt daar namelijk alleen rijden wanneer het eb is, anders staat er een paar honderd meter onder water.
We dachten allemaal dat we op een groot zeilschip zouden gaan varen, maar waren even vergeten dat we in Afrika zijn. Het zeilbootje was prachtig, maar heel klein en we pasten er maar net op met de groep en de crew. Omdat het overal vrij ondiep is, moesten we de boot verschillende keren drukken om naar dieper water te gaan en al snel werd de eerste snorkelstop gemaakt. Vanaf de boot leek er weinig in het water te zien te zijn, maar met de duikbril op verbaasde ik mij over de vele vissen en mooie schelpen die er te vinden waren.
Na nog een poosje gevaren te hebben, kwamen we aan bij het eiland waar we zouden gaan lunchen en de boot moest al vrij snel voor anker. We waren op dat moment nog zo'n twee honderd meter van het strand verwijderd, maar de eerste kinderen kwamen al door het water aanwaden in de hoop op een stuk brood of fruit. Op het eiland aangekomen werd de lunch bereid en dit gaf me de kans om met de lokale kids te voetballen wat erg leuk was, maar lastig omdat de bal van plastic zakken gemaakt was.
Voor de lunch kregen we de kans om onze eigen kokosnoot te plukken. Ze hadden gelukkig wel een trap uitgehakt in de boom, want het was toch wel een heel stuk hoger dan ik had verwacht. Mijn eigen kokosnoot geplukt en opgegeten. Een geweldige ervaring die hoog op m'n bucketlijst stond.
De lunch was heerlijk, met lokale gerechten en krab. Ik voelde me alleen zo schuldig en een verwende toerist, terwijl je daar zit te eten kunnen de kinderen niet wachten tot je klaar bent, waarna zij hopen nog iets van de restjes te krijgen. Aan de andere kant levert het de lokale bevolking wel inkomsten op. Zo is de zeilboot op het eiland gemaakt en organiseren zij deze tour.
Na enkele uren kwamen we terug bij de boot, welke nu wel tot enkele meters van het strand kon komen doordat het nu vloed was geworden. Terug gevaren met een prachtige wolkenpartij, wat een sprookjesachtig beeld opleverde.

Vrijdag 27 januari
Vanmorgen had ik het lumineuze idee om het meegebrachte springtouw maar eens te gebruiken. Heerlijk om dat 's morgens op het strand te doen.
Samen met Will en Philip ben ik naar de ATM geweest en daar zijn we naar de lokale bar gegaan om een drankje te doen. We mochten daar onze eigen muziek draaien en daar hebben we dansmoves uitgewisseld met drie kinderen en zij hebben ons leren spelen met een metalen hoepel, die ze dan met een stokje voor zich uit laten rollen.
's Avonds naar live muziek geweest in Dreadbar en daarna nog naar de markt waar ze 's avondjes drankjes verkopen en harde muziek draaien in hele kleine provisorische winkeltjes. Kan er van genieten om dan echt met de lokale mensen om te gaan en hun cultuur te ervaren.

Zaterdag 28 januari
Vandaag vroeg opgestaan om een stuk over het strand te lopen. Aan de zuidzijde van het strand liep een hermiet kreeftje, die mooi poseerde voor de foto. Ik vind dit zulke fascinerende beestjes.
Verder eigenlijk een hele luie dag gehad en urenlang heerlijk op de prachtige veranda van Fatimas Backpackers gezeten, met een prachtig uitzicht over het strand en de zee. Hier hebben we gezeten tot een uur of vier en de zon wat minder intens was, waarop er weer gezwommen kon worden. Samen met Philip deed ik een wedstrijd wie het eerst in het water was dus we redden beide zo hard als we konden. In het water aangekomen bleek de zee wel erg wild te zijn, waardoor Philip van z'n voeten gelicht werd en tegen mij opklapte. Bij het omhoog komen zag ik al dat er iets niet goed was en begon Philip over te geven. Dit resulteerde erin dat hij bijna stikte in z'n eigen braaksel. Ik heb zo hard op z'n rug gebeukt totdat hij eindelijk weer lucht kreeg. Ben me echt doodgeschrokken, dacht dat hij daar ter plekke zou neervallen. Gelukkig allemaal goed afgelopen, maar misschien kan het toch geen kwaad om in de toekomst een EHBO cursus te volgen. Na het incident hebben we toch nog even een stukje over het strand gewandeld en gezwommen.
Het personeel in Fatima's BP is echt geweldig en ik heb met hen de grootste lol. Lijkt wel of mensen in Mozambique of juist heel nors zijn of juist heel vrolijk en uitgelaten. Al snel ging het volume dan ook omhoog en werd het ene na het andere verzoekje gedraaid.

Zondag 29 januari
's Morgens moesten we weer naar de pinautomaat. Lucas wilde liften, maar Philip en ik hadden hier niet zoveel zin in. Lucas wilde in z'n eentje en schepte op dat hij ons daar dan wel zou zien. Daarom liepen Philip en ik richting het minibusje die ons voor 10 Meticals (€0.15) daar naartoe zou brengen. Onderweg kwamen we echter de eigenaar van de bar naast de pinautomaat tegen waar we twee dagen daarvoor een drankje hadden gedaan. We mochten met hem mee liften waardoor we sneller dan Lucas een lift hadden. Lucas nam ons dat niet in dank af.
's Middags heb ik met Saskia gechilled een Nederlandse meid die ik eerder al ben tegen gekomen. Samen met haar naar een feestje geweest waar alle andere backpackers van Fatimas Backpackers ook waren en hier heb ik een nieuw drankje leren kennen wat ongelofelijk lekker is, namelijk Caipirinha.